ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ
Μέρος Β'
Το πιο δύσκολο κομμάτι της ζωής είναι η εσωτερική μας έρευνα, είναι η γνωριμία με τον αληθινό μας εαυτό, με τον απέραντο κόσμο μιας εικόνας του Θεού, γιατί αυτό είμαστε εικόνες του Θεού και είναι πολύ δύσκολο αυτός ο απέραντος ωκεανός να χωρέσει σε ένα ποτήρι, το λέμε αυτό γιατί κάνουμε το ίδιο λάθος πάντοτε αφού η έρευνα του εαυτού μας γίνεται με την λάθος σκέψη ότι μπορούμε όντως να αντιληφθούμε την σοφία του Θεού πάνω και μέσα στο δημιούργημα του, δηλαδή τον άνθρωπο, εμάς το καθένα εικόνισμα του Θεού. Αυτό είναι απίθανο αλλά και αρκετά δύσκολο.
Θα πρέπει να πούμε ότι δεν είναι αδύνατον να το προσεγγίσουμε, όπως το έκαναν τόσοι Άγιοι, στο κάτω κάτω γι' αυτό μας έπλασε ο Θεός για να χαρούμε την τέλεια Αγάπη του μέσα από την αγιοσύνη μας. Μας το τονίζει ο Χριστός "" γίνεσθαι Άγιοι, διότι Άγιος εγώ ειμί"" και αυτή είναι η αποστολή μας.
Ένα πρώτο βήμα προσέγγισης είναι να ανακαλύψουμε τα βαρίδια των παθών μας που μας κρατούν βιδωμενους πάνω στην γη και εκεί αρχίζει η μάχη με τον εαυτό μας.
Στην ουσία αυτά τα πάθη είναι αυτά που η ζωή μας έχει επιβάλλει σε στιγμές που είμαστε αδύναμοι να αντιδράσουμε,σε στιγμές που λείπει η παρουσία του Θεού στην ζωή μας γιατί απλά εμείς έχουμε την εικόνα υπενθύμισης και όχι την Θεία Παρουσία του.
Κάποτε ένας υποτακτικός ζήτησε από τον Γέροντα του να του πει μια προσευχή για να προσεύχεται και ο Γέροντας του είπε την ευχή "" Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με"".
Μετά από καιρό ο Γέροντας πήγε να ελέγξει τον υποτακτικό του και τον βρήκε σε ένα ξέφωτο να λέει"" Κύριε Ιησού Χριστέ μην με ελεεις"", το παράξενο ήταν όχι ότι ο υποτακτικός έλεγε λάθος την ευχή αλλά ότι εκείνη την στιγμή που το έλεγε ίπταται από το έδαφος.
Καταλαβαίνουμε ότι κάνοντας την εικόνα του Θεού παρουσία πραγματική στην ζωή μας όποιο λάθος και να κουβαλάμε ο Θεός με την Χάρη του μας αγιάζει και μας γεμίζει με Χαρά και δύναμη να συνεχίσουμε την κάθαρση και απαλλαγή των περιττών παθών.
Μια πραγματική προσπάθεια του εαυτού μας για αλλαγή είναι και το να στερήσουμε από τον εαυτό μας το εγώ, το θέλω, το χρειάζομαι και να περάσουμε στο εμείς,στο θέλω του πλησίον και στην απλότητα των αναγκών μας. Θεωρούμε δυστυχώς ότι αξίζουμε κάθε ευλογία από τον Θεό, γιατί απλά ερχόμαστε στην εκκλησία, επειδή κοινωνούμε, εξομολογούμαστε και έτσι ασυναίσθητα δημιουργούμε μια ψευδαίσθηση ότι όντως αξίζουμε. Όμως δεν είναι έτσι.
Ας θυμηθούμε την πέτρα που πάνω της ο Χριστός στερέωσε την εκκλησία, τον Άγιο Πέτρο. Τρείς φορές αρνήθηκε τον Κύριο και ας έλεγε εγώ Κύριε ποτέ δεν θα σε αρνηθώ. Όμως η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας είναι αυτή που θέλουμε εμείς να βλέπουμε και όχι αυτή που ο Θεός βλέπει. Αν αποτινάξουμε την εικόνα του δήθεν ευλαβή,του δήθεν ευσεβή, του ολιγοψυχου θρήσκου και του εκκολαπτόμενου Αγίου και δείξουμε ότι όντως είμαστε ανάξιοι, αμαρτωλοί και απλά χώμα που προσπαθεί να γίνει χρυσός για να δοξάσουμε την Αγάπη του Θεού και την Θυσία Του τότε θα έχουμε την Χαρά της Αγίας Μαρίας της Αιγύπτιας που έλαβε στεφάνι από τον αγώνα της στην έρημο. Θα έχουμε όμως και την Χαρά της μετανοίας του Αγίου Πέτρου και θα δείξουμε στον Κύριο μας ότι αυτό το μικρό λιθαράκι που είμαστε ο καθένας μας αξίζει να συμπεριληφθεί στον τοίχο που στηρίζεται η Εκκλησία του Χριστού.
Πρέπει να αγωνιστούμε ώστε ο θρόνος που υπάρχει εντός της ψυχής μας να είναι έτοιμος για τον Θεό ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε σύσσωμοι με τον Χριστό μας και να έλθουμε σε κοινωνία μαζί του.
Αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνουμε αυτές τις ημέρες, όχι μόνο του εγκλεισμού, αλλά ιδιαιτέρως σε αυτή την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ας μην είναι η ίδια που μέχρι τώρα ζούσαμε αλλά καλύτερη, γιατί τώρα όντως υπάρχει η δοκιμασία για τον έλεγχο μας ενώ άλλοτε μέναμε στα τυπικά. Σημαντικό είναι ότι αυτή την περίοδο την περνάμε όλοι μαζί Χριστιανοί, Άθεοι, Αλλόθρησκοι, Κληρικοί, Λαϊκοί, πλούσιοι, φτωχοί όλοι είμαστε στην ίδια θέση χωρίς κάποιο πλεονέκτημα ή μειονέκτημα.
Ευκαιρία να αξιολογήσουμε τα πράγματα για να μην επιστρέψουμε ξανά σε αυτή τη θέση. Είναι πολλοί που χρησιμοποιούν την έκφραση "Μένουμε Σπίτι" και καλά κάνουν το θέμα είναι να αξιοποιήσουμε τον χρόνο μέσα στο σπίτι ώστε όταν έρθει η ώρα να βγούμε από το σπίτι,να έχουμε αλλάξει και να μην χρειαστεί ξανά να ζήσει κανείς τέτοια δοκιμασία. Οπότε θα πρέπει να δούμε και το αύριο μέσα από την αλλαγή του σήμερα και να αλλάξουμε την έκφραση σε "" Φτιάχνουμε Σπίτι"" , το σπίτι της ψυχής και του μυαλού μου.
Ας θυμηθούμε τα λόγια του πατέρα του δαιμονισμένου από το Ευαγγέλιο της Δ' Κυριακής των νηστειών "" πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία "".
Αυτή την βοήθεια να ζητήσουμε από τον Κύριο μας ώστε να έλθει μήνυμα ψυχής για ενδυνάμωση, για αυτοσυγκράτηση, για κάθαρση μέσα από τον αγώνα μας και ο αγώνας μας είναι η Μ. Τεσσαρακοστή που σήμερα βιώνουμε και μας λέει ο Κύριος.
"" Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.""
Να προκόψουμε επιτέλους αδελφοί και πνευματικά, να οχυρωθούμε με την πίστη μας, να λάβουμε την Χάρη του Αγίου Φωτός ξανά και να φωτίσουμε την εικόνα του Θεού που μας έχει δοθεί.
Αυτά τα μηνύματα ψυχής μας λείπουν τα χρειαζόμαστε πραγματικά ας αρχίσουμε να τα λαμβάνουμε και να τα μοιραζόμαστε για να φύγει το σκότος της απιστίας, ειδάλλως θα έχουμε την κατάληξη του Ιούδα, διότι ενώ είδαμε, ενώ ακούσαμε και ζήσαμε, εμείς κάναμε σαν να μην είδαμε, να μην ακούσαμε και δεν ζήσαμε και αν δεν μετανοήσουμε ή αλλάξουμε θα χαθούμε στο σκοτάδι της θλίψεως.
Ψηλά το κεφάλι, με θάρρος και αυτογνωσία ας προσπέσουμε στην αγκαλιά του Κυρίου και να του ζητήσουμε και εμείς ως οι άλλοτε αμαρτωλοί στην επίγεια δράση του το Έλεος αυτού έφ ημάς.
Η συνέχεια στο Γ' μέρος πρώτα ο Θεός να έχουμε την Θεία Χάρη Του και την ευλογία Του.
- Ο Ανάξιος. -