( Αληθινό περιστατικό)
Το πιο σπουδαίο στην ζωή είναι να είμαστε σωστοί δέκτες αυτών των πραγμάτων που γίνονται γύρω μας και να προσπαθούμε να μιμηθούμε πράγματα που μπορεί να φαίνονται απίστευτα αλλά όμως είναι οι λύσεις σε πολλά προβλήματα.
Όπως μια ιστορία που μας εξαγορεύτηκε μια κυρία και με την άδεια της σας την μεταφέρουμε διότι θα κάνει περισσότερο καλό να ακουστεί από το να κλειστεί μόνο μέσα στον δικό της οικογενειακό κλοιό.
Η κ. Ιωάννα πέρασε μια δοκιμασία τους τελευταίους μήνες με τον γιό της ο οποίος ήταν εν διαστάσει με την νύφη τον τελευταίο χρόνο, είναι από τα πολλά ζευγάρια όπου ο Κορωνοιός δοκίμασε τις αντοχές και την αγάπη που υπήρχε.
Ένα ζευγάρι με ένα όμορφο κοριτσάκι όπου η ζωή τους μέσα στην πορεία μέχρι σήμερα της ζωής δεν έδειχνε τα πραγματικά λάθη της σχέσης διότι καλύπτονταν από την ένταση της ζωής, τους ρυθμούς που είχαν βάλει και την μεγάλη απόσταση επικοινωνίας που είχε δημιουργηθεί από τις εργασίες και της υποχρεώσεις.
Ώσπου ήρθε η πρώτη καραντίνα και το ζευγάρι κλήθηκε να συμβιώσει με ένα άλλο τρόπο ζωής, την καθημερινή επαφή, τον περισσότερο διάλογο, τον κοινό χρόνο ως ζευγάρι και ως οικογένεια και αυτό πρόβαλλε μια μεγάλη αλλαγή η οποία είχε γίνει μέσα στα εφτά χρόνια γάμου.... Ξαφνικά ανακαλύψανε ότι αλλάξανε και οι δύο τους, ότι ο άνθρωπος ο οποίος είχε ερωτευθεί ο καθένας δεν υπήρχε πλέον, ότι ανάμεσα τους ήταν μια απόσταση, ένα κενό, ανακάλυψαν ότι οι καβγάδες κρατούσαν περισσότερο από τις συζητήσεις, ότι λέγανε καλημέρα στους φίλους το πρωί ενώ μεταξύ τους δεν αντάλλασσαν κουβέντα, πως για το χρόνο με το παιδί τους την θεωρούσαν ως μία απασχόληση που την μετρούσαν ποιός την έκανε περισσότερο και ξεκινούσαν καυγάδες. Μια καραντίνα εφιάλτης και για τους δύο, ο μόνος παρατηρητής το παιδί και ο μόνος προσευχόμενος η μάνα από τον άνδρα η οποία μάθαινε τα πάντα κρυφά από την εφτάχρονη ψυχούλα.
Επήλθε φυσιολογικά όπως λένε σήμερα οι νέοι το τέλος. Αποφάσισαν χωρίς να έχουν καν συζητήσει ότι πρέπει να μείνουν χώρια, ότι δεν αντέχουν ο ένας τον άλλον.... Αποτέλεσμα δύο άνθρωποι να ικανοποιούν το θέλω τους, ένα παιδί να αναγκάζεται να γίνεται μια κινητή βαλίτσα από σπίτι σε σπίτι και μια μάνα προσευχόμενη να προσπαθεί να ηρεμήσει την κατάσταση.
Εδώ έρχεται το τραγικό της ιστορίας, η μάνα που προσπαθεί να συνεφέρει τον γιό της βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορούμενου ότι δεν στηρίζει, δεν αγαπά τον γιό της και ότι δεν ενδιαφέρεται για τις ανάγκες του..... Αυτή η μάνα έπειτα από αυτό κάνει κάτι σωστό, δεν ξαναμιλά, μόνο προσεύχεται, αφήνει τα πάντα στον Θεό, διαβάζει πνευματικά βιβλία και έτσι ψάχνει λύσεις μέσα από την θρησκεία.
Σε μια εξομολόγηση της από το τηλέφωνο ακούει από τον πνευματικό της μία ιστορία που υπάρχει στο Γεροντικό....
Κάποτε σε ένα ασκητικό ορεινό μέρος είχε ανθίσει μια αδελφότητα Ορθοδόξων μοναχών υπό την σκέπη ενός σεβάσμιου Γέροντος όπου πολύς κόσμος έβρισκε ανάπαυση και επισκεπτόταν την Ιερά Μονή που είχε δημιουργηθεί με πολλά κελιά στην πλαγιά του βουνού, αυτή η μεγάλη επισκεψιμότητα είχε βοηθήσει την Μονή να ανθίζει πνευματικά και σε μοναχικό αριθμό..... Κάποια στιγμή ένας νέος μοναχός επισκέφθηκε τον Γέροντα και του ζήτησε αν είναι ευλογημένο να του δώσει ένα κελάκι που ήταν από την άλλη μεριά της απέναντι πλαγιάς που ζούσε κάποτε ένας Γέροντας μοναχός που εκοιμήθη.....Ο Γέροντας συμφώνησε με αγάπη και του παραχώρησε το παλιό κελάκι ώστε να βρεί ανάπαυση....Ο καιρός περνούσε και ο μοναχός που ασκήτευε μόνος του πρόκοψε σε χάρη και άρχισε να έχει την επίσκεψη πολλών από των ανθρώπων που παλιότερα ήταν προσκυνητές στην Ιερά Μονή....Ένα γεγονός που έγινε αντιληπτό από τον Γέροντα και τον έφερε σε πειρασμό..... Προσπάθησε να αποτρέψει με διάφορους λόγους τον κόσμο να πηγαίνει εκεί αλλά κάθε προσπάθεια έπεφτε στο κενό και ο κόσμος στην Μονή ελλατωνότανε και στο κελάκι γινόταν πλέον προσκύνημα μεγάλο.... Κάποια στιγμή ο Εγωισμός έσπασε τον Γέροντα και έστειλε τον υποτακτικό του να πει στον μοναχό ότι σε μια εβδομάδα θα πρέπει να τα μαζέψει και να φύγει διότι χρειάζεται το κελί για την Μονή..... Ο υποτακτικός κατέβηκε το μονοπάτι ανέβηκε την απέναντι πλευρά της πλαγιάς και βρήκε τον μοναχό να προσεύχεται με το κομποσχοίνι του..... Ευλόγησον αδερφέ μου, με έστειλε ο Γέροντας, να σου στείλω την ευχή του και να σε ρωτήσω αν χρειάζεσαι κάτι....Ο μοναχός συγκινημένος με δάκρυα στα μάτια ευχαρίστησε τον υποτακτικό για το ενδιαφέρον του Γέροντα..... Έπειτα ο υποτακτικός πήγε στον Γέροντα και του είπε ότι ο μοναχός σε ευχαριστεί για την αγάπη που του έκανες και ότι σε μια εβδομάδα θα φύγει.... Πέρασε η εβδομάδα και ο μοναχός ήταν εκεί, ο κόσμος πάλι πολύς και ο Γέροντας άρχισε να εξαγριώνεται.... Έστειλε δεύτερη φορά τον υποτακτικό του να του πει σε πέντε μέρες να έχει φύγει γιατί θα κατέβει ο ίδιος να τον διώξει.....Ο υποτακτικός ξανά ως μεσάζων πήγε στον μοναχό και του είπε.....Ο Γέροντας μου ρωτάει αν έχεις κάποια ανάγκη να σε βοηθήσουμε γιατί ο κόσμος είναι πολύς και αν θέλεις κάτι ευχαρίστως να σου το προσφέρει.....Ο μοναχός έκλαιγε και έλεγε αυτό που θέλω είναι να φιλήσω τα πόδια του Γέροντα για την πολύ μεγάλη αγάπη που μου κάνει, Δόξα τω Θεώ είμαι καλά.....Ο υποτακτικός χαιρέτησε τον μοναχό και επέστρεψε στον Γέροντα μεταφέροντας του τις ευχαριστίες για την υπομονή του και ότι ο μοναχός θα φύγει σε πέντε μέρες.... Περάσανε οι μέρες και ο μοναχός εκεί και ο Γέροντας στα όρια του οπότε ξαναέστειλε τον υποτακτικό του να πει στον μοναχό ότι αν αύριο δεν έχει φύγει θα κατέβει ο ίδιος με την μαγκούρα του να τον διώξει..... Έφυγε ο υποτακτικός και πήγε στον μοναχό και του είπε ότι ο Γέροντας του θα κατέβει αύριο να τον δεί πως είναι.....Ο μοναχός του είπε πως είναι καλά και σκλαβωμένος από την πατρική αγάπη του Γέροντα και να μην κάνει τέτοιο κόπο με τόσο δύσκολο μονοπάτι για την αναξιότητα του.....Ο υποτακτικός πήγε στον Γέροντα και του είπε ότι ο μοναχός αύριο θα φύγει.....Την επόμενη ημέρα ο Γέροντας βλέποντας τον μοναχό να περιφέρεται ακόμα έξω από το κελί του, πήρε την μαγκούρα του και άρχισε να φωνάζει με νεύρα...... Τώρα θα δείς, θα σου σπάσω το κεφάλι που δεν κάνεις υπακοή.....Ο μοναχός από την άλλη μεριά άκουσε φωνές αλλά δεν καταλάβαινε τι λέγανε όμως αναγνώρισε το Γέροντα που κράταγε ψηλά την μαγκούρα και ερχόταν προς το κελί του, αμέσως φώναξε ο μοναχός..... Γέροντα έρχομαι εγώ να σου φιλήσω τα πόδια μην κάνεις τον κόπο, σε παρακαλώ.....Ο Γέροντας από την μια να αναθεματίζει χωρίς να ακούει τον μοναχό και ο μοναχός να στέλνει αγάπη χωρίς να ακούει τον Γέροντα..... Κάποια στιγμή καθώς φτάσανε σε μια απόσταση που ο Γέροντας άκουγε τον μοναχό τι έλεγε άρχισε να λέει, πρώτη φορά βλέπω άνθρωπο να θέλουν να του ανοίξουν το κεφάλι και αυτός να έρχεται ευχάριστα..... Καθώς πλησίαζαν ο ένας με τον άλλο ο λογισμός του Γέροντα ήταν πιο ισχυρός και φθάνοντας απέναντι στον μοναχό πρίν καν πει μια κουβέντα ο μοναχός έπεσε στα πόδια του και του τα φίλησε, τον ευχαρίστησε με δάκρυα στα μάτια για τις ευχές και την αγάπη που του έστελνε τόσο καιρό με τον υποτακτικό του και ο Γέροντας εκείνη την στιγμή κατάλαβε πόσο λάθος ήταν αλλά και πόσο τον προστάτεψε ο υποτακτικός του, σήκωσε τον μοναχό τον ασπάστηκε και μείνανε εκεί ώστε ο Γέροντας να του εξομολογηθεί το λάθος του και να του βάλει μετάνοια.
Αυτή την ιστορία που άκουσε η κ. Ιωάννα την έκανε πράξη, δεν γύρισε την πλάτη της στην νύφη της , δεν μετέφερε ούτε μια άσχημη κουβέντα, πάντοτε μαζί κάθε απόγευμα πίνανε καφέ και μιλούσανε για αλλά θέματα και όποτε η νύφη ρωτούσε για τον γιό της αυτή της έλεγε τα καλύτερα, το ίδιο έκανε και στον γιό της χωρίς να πιέζει, χωρίς να είναι αδιάκριτη, προσευχή και καλό λόγο, αγαθή προαίρεση.....Οι συγγενείς της λέγανε τι κάνεις; Ακόμα κάθεσαι με αυτή και συζητάς; Κυνήγα την από το σπίτι σου να βάλει μυαλό.....Η κ. Ιωάννα έκανε το αντίθετο συνέχιζε να έχει καλές σχέσεις, να μιλά μαζί της και να μοιράζεται καλές στιγμές χωρίς εντάσεις και παράπονα.
Αποτέλεσμα είχε και μάλιστα το καλύτερο....Η νύφη μαλάκωσε από την αγάπη της πεθεράς της και ο γιός μαλάκωσε που έβλεπε την γυναίκα του να μην αποκόβει σχέσεις και να χαίρετε που είναι κοντά στην μητέρα του.... Σιγά σιγά όλα φτιάξανε και το ζευγάρι επέστρεψε στην πρότερη οικογενειακή θαλπωρή με περισσότερη αγάπη και κατανόηση.
Αυτό το θαύμα το έκανε η αγάπη και η υπομονή της μάνας που αντί να είναι ο μεσάζων του χωρισμού ήταν αυτή που έδωσε αγάπη και ξαναένωσε τους δύο νέους.
Αυτό σήμερα φαντάζει δύσκολο, ακατόρθωτο και πληγώνει τον εγωισμό όμως είναι η λύση που πρέπει να δίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις....Τον θυμό πρέπει να τον αφήνουμε να ανασαίνει και όχι να τον φουντώνουμε... Αυτή η αγιασμένη ψυχή κατάφερε να κάνει πράξη μια πνευματική της εμπειρία μέσα στην ζωή των παιδιών της..... Ευχόμαστε όλοι μας να αντιδρούμε με τέτοια σύνεση και αγάπη.... Αμήν.
- Ο Ανάξιος -