Η ψυχή του αβάπτιστου ανθρώπου, μοιάζει με ένα κάρβουνο, που όσο και αν προσπαθήσεις, δεν μπορείς να το ανάψεις. Αντίθετα η ψυχή του Βαπτισμένου ανθρώπου, μοιάζει με αναμμένο κάρβουνο. Όσο όμως ο άνθρωπος αμαρτάνει και μένει ανεξομολόγητος και αμετανόητος, το κάρβουνο αυτό σιγά - σιγά σβήνει.
Όμως λόγω του Απείρου Ελέους και Αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, δεν σβήνει εντελώς, αλλά παραμένει μία και μοναδική σπίθα!
Όταν αυτός ο άνθρωπος μετανοήσει πραγματικά και κάνει καθαρή εξομολόγηση, το κάρβουνο ξανανάβει! Η μοναδική περίπτωση όπου το κάρβουνο σβήνει εντελώς, είναι όταν ο άνθρωπος γίνει αιρετικός και ξεβαπτιστεί.
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †