Μια μέρα, Χριστούγεννα, το έχει γράψει ο ίδιος ο Άγιος Ιερώνυμος αυτό το γεγονός, ενώ προσευχόταν, βλέπει τον Χριστό μπροστά του να του λέει:
-Ιερώνυμε, σήμερα έχω τα γενέθλια μου.
Σήμερα είναι η επέτειος της καθόδου μου στη γη, τότε που γεννήθηκα στο σπήλαιο αυτό. Τι δώρο θα μου κάνεις;-Υιέ του Θεού, για σένα άφησα την πρωτεύουσα του κόσμου, την Ρώμη και όλα τα πλούτη που είχα εκεί πέρα. Ήλθα εδώ και ζω φτωχός κοντά Σου. Τι δώρο θέλεις να σου κάνω; Τί έχω πια Χριστέ μου, να σου δώσω;
-Κάτι έχεις ακόμη. Και θέλω να μου το δώσεις.
–Χριστέ μου είχα σοφία. Μόρφωση απέραντη. Την είχα αποκτήσει με τις μελέτες μου. Μα και αυτή την έκανα θυσία, μπροστά σου. Την θεώρησα σκόνη και στάχτη. Τώρα πια, ασχολούμαι μόνο με τον λόγο σου. Τι άλλο να σου δώσω;
-Κάτι έχεις ακόμη Ιερώνυμε. Θέλω να μου δώσεις και από αυτό.
-Χριστέ μου, είχα δυνάμεις σώματος και έχω δυνάμεις πνεύματος. Τα άφησα όλα στα πόδια σου. Δεν θυμάμαι να έχω τίποτε άλλο να σου δώσω.
-Και όμως, κάτι έχεις ακόμη.
-Ποιό Χριστέ μου, πες το μου. Και αμέσως θα σου το προσφέρω.
-Τις αμαρτίες σου. Θέλω να μου τις δώσεις.
-Χριστέ μου, τι να τις κάνεις τις αμαρτίες μου, το βόθρο τής ψυχής μου; Τι τον θέλεις;
-Να τον πάρω εγώ. Να φύγει από εσένα. Να σου τον συγχωρήσω. Και να μείνεις εσύ καθαρός: Με την χάρη μου και με την αγάπη που έχεις για μένα.
(† Μητροπολίτης Μελέτιος)