Ανάμεσα στα άτομα που βρίσκονταν στην αγρυπνία, ήταν και μια δαιμονισμένη.
Η δαιμονισμένη σε μια στιγμή γυρίζει και λέει σε μια ευσεβεστάτη κυρία:
- Χα, χα, τί τραβάς, αυτό το σχοινί (έκανε προσευχή με το κομποσχοίνι η κυρία); Σε κρατάω σε 3!
Αυτή δεν έδωσε καν σημασία, γιατί είχε -όπως νόμιζε- τακτοποιηθεί με την εξομολόγηση.
Η δαιμονισμένη όμως συνέχιζε να λέει τα ίδια πράγματα για πολλή ώρα, ώσπου μια άλλη κυρία που καθόταν δίπλα στην ευσεβή κυρία, της λέει:
- Σε σένα μιλάει, σε σένα απευθύνονται τα λόγια αυτά!
- Για μένα;, αναρωτήθηκε η ευσεβής κυρία.
- Ναι, για σένα τα λέω! της είπε η δαιμονισμένη.
- Μα ναι, είμαι αμαρτωλή, αλλά τα έχω όλα εξομολογηθεί, απάντησε η ευσεβής κυρία.
- Σε 3 σε κρατάω, συνέχισε να λέει η δαιμονισμένη. Εσύ δεν ήσουν νοσοκόμα;
Το οινόπνευμα που είχες ξοδέψει για να ζεσταθείς, ποιός θα το πληρώσει;
Το υπεραστικό τηλέφωνο που έκανες (τότε δεν υπήρχαν κινητά) και χρεώθηκε για αστικό, ποιός θα το πληρώσει;
Και το τρίτο, που άφησες τον ξάδερφό σου με την
άλλη και έφυγες από το σπίτι σου, για να αμαρτήσουν αυτοί σαρκικά, αυτό ποιός θα το πληρώσει; Σε κρατάω λοιπόν σε 3.
Κόκκαλο η ευσεβής κυρία!
Εμείς συνήθως λέμε: ''Κουνούπι δεν έχω πειράξει!''.
Πάνε πάνω και θα σου πω, τί δεν έχεις πειράξει!...
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †