Δεν είμαι Θεολόγος, ούτε Ιατρός, δεν είμαι μορφωμένος , ούτε αναγνωρίσιμος, δεν κατέχω τίτλους και δεν είμαι από τζάκι, τα μόνα δύο που έχω στην ζωή μου και μου φτάνουν και μου περισσεύουν είναι η Ιερωσύνη μου και η οικογένεια μου(Της οικείας μου και του Οίκου του Θεού).
Προβληματίζομαι μέσα στο φτωχικό μου μυαλό για τα τεκταινόμενα στην ζωή μας...
Ένα από αυτά η χρήση της μάσκας εντός του Ιερού Ναού και αν θεωρείτε ασέβεια προς την πίστη μας και τον Θεό... Διάλογοι εκατέρωθεν οι οποίοι σχεδόν πάντα οδηγούν σε ακραίες εκφράσεις έναντι των συνομιλητών και σε διαδικτυακό ξεμάλλιασμα, οπότε δεν βγαίνει νόημα...
Σκέφτομαι όμως και ερωτώ πως κρίνουμε ασέβεια μια μάσκα που " υποτίθεται" προστατεύει τον αδελφό μας ενώ δεν κρίνεται ασέβεια το ξεγύμνωμα τόσων γυναικών που έρχονται ως νυφούλες στον Ιερό Ναό για το Ιερό Μυστήριο του γάμου; Πως γίνεται πολλοί από εμάς Ιερείς να φωνάζουμε για τις μάσκες και συγχρόνως να αφήνουμε να γίνονται όλες αυτές οι Αμερικανιές να μου επιτραπεί η έκφραση μέσα στον Ναό;
Αντί για κατήχηση σε αυτό σκεφτόμαστε την ταρίφα που θα βάλουμε σε γάμο ή βάπτιση.... Εξαιρέσεις βέβαια αλλά δυστυχώς γεγονός... Άραγε αυτό είναι ευσέβεια;
Πως ομιλούμε για ασέβεια έναντι του Θεού αφού κάθε Κυριακή θα έρθει στο Άγιο Ποτήριο να κοινωνήσει μια κυρία με ένα παντελόνι ή γεμάτη μακιγιάζ και εμείς δεν ομιλούμε, δεν αντιδρούμε σε αυτό;
Πως γίνεται να μιλάμε για ασέβεια όταν έχουμε πλέον σκηνικό του Χόλιγουντ σε κάθε βάπτιση ή ένα ανθοπωλείο εντός του Ναού σε κάθε κηδεία ( μέχρι εκεί φτάσαμε) και δεν σχολιάζουμε κάν αυτή την λάθος προσέγγιση των πιστών στα Ιερά Μυστήρια;
Αντίθετα μας αρέσει η αγαπολογία και όχι οι Ιεροί Κανόνες και φθάνουμε να έχουμε κάνει λάστιχο τις Ιερές παρακαταθήκες των Αγίων Πατέρων, τόσο που πετάμε τα ράσα μας και λέμε.... Μία νέα αρχή, όλα καλά, σ' αγαπώ με αγαπάς αφού το λένε τόσα εκατομμύρια fowllers(συγχωρέστε με αν δεν το γράφω σωστά) και θα τα λέμε. Κύριε Ελέησον.
Κρίνουμε μια κατάσταση η οποία έχει προκαλέσει φόβο σε πολλούς ανθρώπους (άσχετα αν είναι ή δεν είναι έτσι όπως μας τα μεταφέρουν) ως ασέβεια ενώ την ώρα που ερχόμαστε στον Ιερό Ναό και καθόμαστε στο στασίδι μας κοιτάμε και κρίνουμε τους γύρω μας τί φοράνε, πώς κάνουν σταυρό, σκεφτόμαστε τί φαγητό θα φτιάξουμε ή που θα πάμε για καφέ και αντιδρούμε στην "" φλυαρία"" του Ιερέα την ώρα του κυρήγματος.
Δεν χρειάζεται αφού τα διαβάζουμε όλα στο Facebook.
Λέμε για ασέβεια την ώρα που στις μεγάλες εορτές τις Ορθοδοξίας ένα ποσοστό αυτών που έρχονται να κοινωνήσουν δεν έχουν εξομολογηθεί ποτέ στην ζωή τους και το γνωρίζουμε καλά εμείς οι εφημέριοι τους αλλά η κατήχηση φθάνει μόνο μέχρι το Πιστεύω και το Πάτερ ημών που βέβαια από μόνα τους κρύβουν όλη την θεολογική αλήθεια αλλά πλέον και αυτά λέγονται σαν ένα ποίημα χωρίς την συναίσθηση των λέξεων.
Άραγε μπορούμε να ομιλούμε όλοι μας για ασέβεια;;
Ασέβεια έχει διαπραχθεί από εμάς όλους εδώ και χρόνια ώστε ο Θεός να μας αφήσει να φτάσουμε σε αυτά που ζούμε και αντί να κλονιστούμε εμείς συνεχίζουμε να έχουμε υπέρμετρο εγωισμό και καθόλου ταπείνωση.
Οπότε το φτωχό μου μυαλό μέσα από την λίγη και ανάξια προσευχή που κάνω όταν με αφήνουν οι ασήμαντες ασχολίες της ζωής, σκέφτεται να σκανδαλιζόμαστε από την μάσκα ή από την λάθος ρότα που έχουμε βάλει στην ζωή μας;
Υ.Γ Πολύ σωστό αυτό που άκουσα από τον Μητροπολίτη Φλωρίνης κ. Θεόκλητο...Ο Ναός είναι ευλογημένος, αλλά ο Ιός δεν κολλάει από τον Ναό αλλά από τον άνθρωπο σε άνθρωπο.... Για σκέψου τώρα που είναι το πρόβλημα;
- Ο Ανάξιος -