Μέσα στις ημέρες που κυλάνε καθημερινά στην ζωή μας υπάρχουν καταστάσεις που μας αγγίζουν για λίγο καιρό και μετά ξεχνιούνται, σβήνουν από την μνήμη μας και η ζωή συνεχίζεται.
Το θέμα όμως είναι ότι δυστυχώς δεν αφήνουν προβληματισμούς για τον εαυτό μας, αφήνουν μια στενάχωρη ανάμνηση αλλά δεν μας βάζει στην διαδικασία του προβληματισμού και την αναζήτηση της λύσης.
Ένα σημαντικό θέμα που δυστυχώς ειδικά τον τελευταίο μήνα συμβαίνει κατά επανάληψη είναι τα παιδιά μας, η νεολαία μας, οι συνεχιστές του αύριο και οι υπερασπιστές της ύπαρξης αυτής της χώρας.
Τον τελευταίο μήνα έχουμε διαβάσει αλλεπάλληλες φορές ( εγώ μέτρησα 15) ειδήσεις που αφορούν τον θάνατο μικρών παιδιών από ηλικία 5-19(όχι από ασθένεια), έχουμε δεί μετά από την καραντίνα ξανά να ανακοινώνονται θάνατοι νέων ανθρώπων από 20-35 σε τροχαία, έχουμε ακούσει για απαγωγές σε μικρά παιδιά και απόπειρες που δεν επιτεύχθηκαν.
Πολλά τα γεγονότα τα οποία μαρτυρούν μια αλήθεια σκληρή στην σημερινή εποχή, μια αλήθεια που μας πονά ως γονείς ως Έλληνες και ως Χριστιανοί.
Αλλάξαμε τα χρόνια γιατί αλλάζουμε ταυτότητα.
Από την γνήσια ελληνική ταυτότητα περνούμε στην Ευρωπαϊκή και την Δυτική. Αφήνουμε πίσω μας τα ελληνικά ιδεώδη και υποτίθεται απελευθερωνόμαστε με την εισαγωγή Ευρωπαϊκών και Δυτικών αντιλήψεων και συνηθειών.
Σε λίγα χρόνια η εικόνα του γέροντα στο καφενείο με τον ελληνικό του καφέ,την μπαστούνα του και την συνομήλικη παρέα του θα αλλάξει.... Πλέον ο γέροντας θα είναι στο μπαλκόνι του με το delivery espresso του, το κινητό του και χωρίς την παρέα του. Αποξένωση.
Η εικόνα του μικρού παιδιού που ερχόταν στην εκκλησία να διακονήσει, φορώντας την στολή και καμαρώνοντας σε κάθε είσοδο πλέον άλλαξε και θα αλλάξει όπου ακόμη δεν έχει γίνει από γέροντες που διακονούν πλέον στο Ιερό Βήμα. Αδιαφορία.
Η εικόνα που παλιότερα υπήρχε ένας πατέρας να πηγαίνει μια βόλτα το παιδί του με το μηχανάκι, πλέον άλλαξε και τα παιδιά ηλικίας 13-17 είναι πλέον ώριμα να οδηγούν τα μηχανάκια των γονέων τους απερίσπαστα χωρίς την γονική παρουσία.
Η εικόνα της μητέρας που διάβαζε ένα παραμύθι στα παιδιά της μαζεμένα στο κρεβάτι κάθε βράδυ, πλέον άλλαξε με το κάθε παιδί να είναι παρέα πλέον με το κινητό ή tablet μόνο του στο δωμάτιο και να διαβάζει αυτό που η δική του ανήλικη θέληση του υποδεικνύει.
Η εικόνα της αγοράς ενός βιβλίου και ο προβληματισμός να πάρεις κάτι αξιόλογο για δώρο πλέον δεν υφίσταται, πλέον η δύναμη του διαδικτύου προσφέρει στα παιδιά μας έναν άλλο κόσμο όπου δυστυχώς δεν μας προβληματίζει για το ποιόν του.
Η εικόνα των παλαιών παιδικών χαρών ή των Πλαταιών όπου μαζευόταν τα παιδιά πλέον άλλαξε και τα παιδιά ψάχνουν απομακρυσμένα και σκοτεινά σημεία για να μαζευτούν. Ακόμα χειρότερα αν έχουν και μεταφορικό μέσο βρίσκονται εκεί που δεν το περιμένεις.
Η παλιά εικόνα της ασχολίας να πιάνουμε πουλιά με τις ξώβεργες και το παιχνίδι με την σφεντόνα πλέον άλλαξε και τα παιδιά ασχολούνται με παρότρυνση και με τα όπλα, το πεντόβωλο άλλαξε με το σκέιτ, το κρυφτό με το παρκούρ, το κυνηγητό έγινε κόντρες και γενικά βλέπεις την ηλικία των 20 ετών να ξεκινά από τα 12 χρόνια.
Σε όλα αυτά έχουμε συναινέσει όλοι οι γονείς, γιατί όπως λέμε καμία φορά στους παππούδες που εκφράζουν ανησυχίες.... πλέον τα χρόνια άλλαξαν.
Μέσα σε όλα αυτά ας βάλουμε και την αρχή του κακού.
Η αρχή είναι το σπίτι και το παράδειγμα.
Η εικόνα της οικογένειας που πήγαινε κάθε Κυριακή μαζί στην εκκλησία, η εικόνα που όλοι μαζί καθόμασταν στο οικογενειακό τραπέζι κάνοντας ο γηραιότερος την προσευχή, η εικόνα του να μοιραζόμαστε τις διακοπές μας με τα ξαδέρφια και τους συγγενείς μας, η εικόνα των παιδιών να πηγαίνουν στο κατηχητικό της Ενορίας, η εικόνα που το σπίτι μας είχε και την Εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας μας, η εικόνα του πατέρα και της μητέρας να δείχνουν την αγάπη τους που έχουν μεταξύ τους αλλά και για τα παιδιά τους με μια αγκαλιά και πολλά Σ' αγαπώ, η εικόνα των οικογενειακών δραστηριοτήτων πλέον αρχίζουν να χάνονται.
Ίσως αυτό να το ονομάζουμε απελευθέρωση ή πρόοδος ή ακόμη μια πιο σύγχρονη άποψη, απόδειξη της εμπιστοσύνης που δίνουμε στα παιδιά μας, δεν πρέπει όμως να παραβλέπουμε τους κινδύνους που κρύβονται αλλά και δυστυχώς επιβεβαιώνονται καθημερινά.
Της Ελλάδος τα παιδιά δεν ξέρουν πλέον τι γιορτάζουμε στις 28 Οκτωβρίου, στις 25 Μαρτίου, στις 15 Αυγούστου, δεν ξέρουν ποιά είναι η πολυσυζητημένη τον τελευταίο καιρό Αγιά Σοφιά. Της Ελλάδος τα παιδιά γνωρίζουν περισσότερα για τις πορείες παρά για τις παρελάσεις, γνωρίζουν ποιός λέγεται Αντίφα και δεν ξέρουν το νόημα του Χριστιανού.
Το παιδί σήμερα γνωρίζει τις μάρκες των κινητών και των κοινωνικών δικτύων ή ακόμα και τις μάρκες από τα μηχανάκια αλλά αγνοεί τις δέκα εντολές ή δεν ξέρει το Πιστεύω.
Σήμερα απαιτούν τα παιδιά να έχουν παρουσία στα πάρτυ της περιοχής τους και απαιτούν την ησυχία της Κυριακής για ύπνο και ξεκούραση... Πλέον η ώρα επιστροφής από την έξοδο δεν είναι προς διαπραγμάτευση αλλά είναι σύμφωνα με τα θέλω των παιδιών.
Αυτό το πρόβλημα είναι έντονο πλέον και μετά την καραντίνα διότι φοβόμαστε οι γονείς μην γεμίσουν τα παιδιά μας με ψυχολογικά λόγω της κλεισούρας και γίναμε πιο ελαστικοί στο ωράριο και το πρόγραμμα.
Δυστυχώς γίνεται γιατί συμφέρει και εμάς τους ενήλικες ώστε να βρούμε περισσότερο χρόνο για χαλάρωση του εαυτού μας.
Έτσι είμαστε στο 2020 που ζούμε με τον φόβο μην χτυπήσει το τηλέφωνο και μας ανακοινώσουν κάτι άσχημο ή βλέπουμε βανάκια στην γειτονιά μας και μας πιάνουν άσχημες σκέψεις αλλά δεν δίνουμε λύση στο πρόβλημα.
Θα μου πείτε ότι αυτό δεν συμβαίνει σε όλα τα παιδιά και θα συμφωνήσουμε σε αυτό, γι' αυτό άλλωστε ο Θεός μας κρατά ακόμα και δεν έχει επέλθει η Τελική Κρίση, υπάρχουν ακόμα πρότυπα οικογένειας τα οποία μεγαλώνουν τα παιδιά τους με Χριστοηθεία και αγάπη και μας ευσπλαχνίζεται η μακροθυμία του Θεού και δείχνει υπομονή και στους υπόλοιπους.
Βλέπουμε όμως ότι μεταλλάσσεται η εθνική μας ταυτότητα τα ήθη και οι αρχές ξεφτίζουν, γι' αυτό άλλωστε υπήρχαν φωνές που λέγανε ότι η οικονομική κρίση ήταν στην ουσία κρίση Αξιών. Ο Έλληνας αρχίζει να παρουσιάζεται ως ένας απελευθερωμένος Ευρωπαίος πολίτης με αμερικανικές συνήθειες χωρίς θρησκεία και εθνική ταυτότητα.
Είναι μεγάλο το θέμα και θα ξαναεπιστρέψουμε για να προβληματιστούμε πάνω στης Ελλάδος τα παιδιά διότι αυτά είναι το μέλλον μας ως Έθνος.
Εύχομαι τα σχόλια σας να βοηθήσουν στην ανάλυση του προβλήματος και όχι στην συγκάλυψη.
-. Ο Ανάξιος-