Της Ελλάδος τα παιδιά. ( Μέρος Β.)
Εν συνεχεία της αναρτήσεως μας για της Ελλάδος τα παιδιά.
Καταθέτουμε τις σκέψεις μας για την μετάλλαξη της Ελληνικής πραγματικότητας σε ότι αφορά τους νέους ώστε να προβληματιστούμε και να μπορέσουμε να κατανοήσουμε εάν ο νέος τρόπος ζωής που εισάγεται στην χώρα μας είναι ασφαλής και εποικοδομητικός.
Παραθέσαμε κάποιες συνήθειες που αλλάξανε και σήμερα θα πρέπει να αναφερθούμε στην ανάγκη πλέον από όλους μας( μικρούς και μεγάλους) να εξαρτώμαστε από μια κινητή συσκευή η οποία μας προσφέρει με την σωστή χρήση επικοινωνία, γνώση και διασκέδαση.... Αυτή η συσκευή όμως μπορεί και να γίνει ένα δολοφονικό εργαλείο όταν την χρησιμοποιούμε χωρίς σύνεση.
Ο όρος δολοφονικό εργαλείο δεν είναι υπερβολικός, πλέον σε παγκόσμιες στατιστικές τα περισσότερα εγκλήματα που διαπράττονται είναι μέσω της χρήσης του κινητού.
Μέσα από το κινητό ένας ενήλικος μπορεί να έρθει σε επικοινωνία με ένα ανήλικο, να δημιουργήσει μια εικονική σχέση και μετέπειτα ενισχύοντας την εμπιστοσύνη του ανήλικου προς το πρόσωπο του να υπάρξει και η προσωπική επαφή η οποία δεν έχει τα καλύτερα αποτελέσματα.
Η χρήση του κινητού είναι πλέον κανόνας από μια ηλικία 7 ετών (ίσως και μικρότερη) τα παιδιά μπορούν να έχουν πρόσβαση όπου θέλουν, όσο θέλουν και με όποιον θέλουν. Επίσης τα παιδιά μπορούν να βιντεοσκοπούν και να φωτογραφίζουν ότι θέλουν, όποτε θέλουν και όποιον θέλουν ανά πάσα στιγμή και κατάσταση. Τις περισσότερες φορές ο σκοπός είναι καλός αλλά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις οι οποίες καταστρέφουν νέους και νέες με πολύ γνωστά αποτελέσματα σε όλους μας.
Αυτή η κατάσταση απορρέει από τις προηγούμενες ελευθερίες που γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο μας. Όταν το παιδί του δίνεις ελευθερίες περισσότερες από αυτές που μπορεί να διαχειριστεί η ηλικία του αυτό του δημιουργεί την επιθυμία να φτάσει το κάθε τι που βρίσκει στην ζωή του στο έπακρο.
Αυτός είναι και ένας λόγος που τα παιδιά εξαφανίζονται από την εκκλησία μετά την ηλικία των 15 ετών. Η εκκλησία δημιουργεί την εικόνα στα παιδιά του αυτοελέγχου αλλά και του ελέγχου από τον Θεό. Γίνεται σύγκρουση ανάμεσα στις ελευθερίες που παρέχονται από το σπίτι με την εγκράτεια που συνιστά η εκκλησία. Φυσικό και επόμενο είναι τα παιδιά να απορρίψουν την μυστηριακή ζωή και να απολαύσουν την εικονική πραγματικότητα.
Οι νέοι μένουν μακρυά από τον Θεό έχοντας αυτή την λάθος αντίληψη και δυστυχώς εμείς οι γονείς δεν ασχολούμαστε να εξηγήσουμε στα παιδιά μας ποιά είναι η πραγματική σχέση Θεού και ανθρώπου( άραγε εμείς ξέρουμε;). Χάνεται η ευκαιρία να ζυμωθεί στην ψυχή του παιδιού η ανάγκη το να χρησιμοποιεί την αλήθεια, την ειλικρίνεια, την αγάπη, τον σεβασμό και την αλληλοκατανόηση. Χάνεται η ευκαιρία να γνωρίσουν τα όρια ανάμεσα στο σωστό και το λάθος.
Απορρίπτουμε δυστυχώς στην ζωή μας οι γονείς την πνευματική κατήχηση των παιδιών μας και γι' αυτό το κράτος βγάζει πλέον προγράμματα όπως αυτό το καινούριο " οι νταντάδες της γειτονιάς" για φύλαξη παιδιών κάτω των 12 ετών. Άκουσον άκουσον.
Οπότε ανακεφαλαιώνουμε, τι είναι αυτό που έχει ανάγκη σήμερα ένα παιδί;
Ένα κινητό;
Ένα μηχανάκι;
Ένα γρήγορο αυτοκίνητο;
Πολλά χρήματα;
Ελευθερία κινήσεων εκτός σπιτιού;
Ελευθερία στο ωράριο της επιστροφής του στο σπίτι;
Ελευθερία στο να συνάπτει σχέσεις με όποιον αυτό θέλει;
Το δικαίωμα στην ζωή να πράττει όπως η δική του ανάγκη το υπαγορεύει χωρίς κανόνες και όρια;
Το δικαίωμα να είναι 20 ετών στα 12 και 40 ετών στα 18;
Το δικαίωμα να κάνει επιλογές χωρίς τον έλεγχο, την γνώμη των γονέων του;
Το δικαίωμα οι γονείς να το ξελασπώνουν στα δύσκολα αλλά να μην ενημερώνει πρίν;
Χρειάζεται να ζεί στο ψέμα και στην εικονική πραγματικότητα;
Θα επιστρέψουμε με το τρίτο μέρος. Πάντα αυτά είναι ευκαιρία για προβληματισμό δεν τα γράφουν τα σημερινά βιβλία τα γράφει η ιστορία της ζωής... Είναι δυστυχώς καθημερινά θέματα που γιγαντώνονται.
Αναμένουμε τους δικούς σας προβληματισμούς.
-. Ο Ανάξιος -