Το Σάββατο των ψυχών...
Το Σάββατο στις 6 Ιουνίου πρίν την Κυριακή της Πεντηκοστής η εκκλησία μας έχει ορίσει να τελείται το 2ο Ψυχοσάββατο δηλαδή μνημόσυνο υπέρ των κεκοιμημένων αδελφών ημών οι οποίοι χάθηκαν ανά τούς αιώνες. Το 1ο Ψυχοσάββατο ήταν το Σάββατο προ της Κυριακής της Απόκρεω.
Λίγα λόγια για την ημέρα αυτή που έρχεται για να μπορέσουμε να συμμετάσχουμε όλοι μας ως μνημόσυνο για τις ψυχές των προσφιλών ανθρώπων μας και μή.
Η Αγία μας εκκλησία τελεί αυτά τα δύο Ψυχοσάββατα υπέρ αναπαύσεως των ψυχών όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών που έφυγαν από τον μάταιο τούτο κόσμο και ιδιαίτερα για εκείνους που χάθηκαν σε καιρό πολέμου, πανδημιών, φυσικών καταστροφών, σε εκείνους που οι συγγενείς τους δεν μπόρεσαν να βρούν και να θάψουν τα σώματα τους είτε γιατί χάθηκαν σε θάλασσες ή μακρινούς τόπους και ακόμα για αυτούς που δεν είχαν ανθρώπους να τελέσουν τα ωφελούμενα για την ψυχή τους ή για λόγους ιδιαίτερων συνθηκών δεν μπόρεσαν.
Οφειλετικώς για όλους τους κεκοιμημένους αδερφούς μας η εκκλησία θέσπισε τα δύο Ψυχοσάββατα για την ανάπαυση αυτών των ψυχών. Να υπογραμμίσουμε ότι εκ της Ορθοδόξου πίστεώς μας όλα τα Σάββατα είναι υπέρ αναπαύσεως των ψυχών.
Αυτές τις δύο ημέρες υπάρχει η υποχρέωση μας να τιμήσουμε τους κεκοιμημένους διότι η επικοινωνία μας μαζί τους συνεχίζεται και μετά θάνατον μέσα από τις προσευχές, τις επιμνημόσυνες δεήσεις, τις Θείες Λειτουργίες και τα μνημόσυνα... Αυτή η επικοινωνία έχει την σημασία της, είναι μια ανάπαυση για την ψυχή, μια προσφορά αγαλλίασης στην ψυχή, ένας αγώνας της δικής μας αγάπης προς αυτούς ώστε να παρακαλέσουμε τον Φιλεύσπλαχνο Θεό να δώσει έλεος στις αμαρτίες των ψυχών που έφυγαν από την ζωή χωρίς να είναι έτοιμοι.
Αυτό που πρέπει να πράξουμε είναι η προετοιμασία πρώτον του εαυτού μας ώστε να κοινωνήσουμε εκ του Κοινού Ποτηρίου (εξομολόγηση και νηστεία), να προετοιμάσουμε τις προσφορές μας για την Θεία Λειτουργία (πρόσφορα, λάδι, νάμα, 3 λαμπάδες), να κοπιάσουμε να φτιάξουμε ένα πιάτο με κόλλυβα να το στολίσουμε με την αγάπη μας και να το προσφέρουμε προς ανάπαυση των ψυχών, επίσης σημαντική προσφορά και η πράξη της ελεημοσύνης για ανθρώπους που έχουν ανάγκη... Θα ήταν προτιμότερο και χρήσιμο να βοηθήσουμε με ενα ποσό μία οικογένεια από το να διαθέσουμε τα χρήματα σε διάφορα γλυκίσματα για να τα μοιράσουμε στην εκκλησία ή στο κοιμητήριο.
Τον παλαιότερο καιρό οι γυναίκες ιδιαίτερα οι ηλικιωμένες κάθε Παρασκευή προσκομίζανε ένα πιάτο με κόλλυβα για τους κεκοιμημένους και τελούσαν τρισάγιο στον εσπερινό του ενοριακού Ναού.
Σήμερα αυτή η Ιερά παράδοση τείνει να εξαφανιστεί ή και να απλοποιηθεί λόγω το ότι οι άνθρωποι δεν προσφέρουν χρόνο να ασχοληθούν προσωπικά μέσα από τον κόπο τους με αυτά που πρέπει να προετοιμάσουν γι' αυτή την ημέρα, προτιμούν να παραγγείλουν πρόσφορα και να δώσουν χρήματα ώστε να γίνει ένας κοινός δίσκος στην ενορία, αυτό όμως δεν έχει την ίδια αξία όταν θα έβαζαν τον εαυτό τους με προσευχή να φτιάξει ένα πρόσφορο άσχετα αν δεν το πετυχαίνουμε καλά ή να ανάψουν το καντήλι τους και να φτιάξουν ένα πιάτο από κόλλυβα και να το στολίσουν τόσο όμορφα όσο και οι αναμνήσεις που έχουν από τα αγαπημένα τους πρόσωπα που έχουν φύγει από την ζωή.
Όλα στην ζωή έχουν την ευλογία της ομορφιάς μέσα από τον κόπο που εμείς διαθέτουμε, είναι μια άσκηση για τον εαυτό μας και μια ανάπαυση για τους κεκοιμημένους...
Αν είχαμε εγκλωβιστεί σε μια έρημο με έναν δικό μας άρρωστο άνθρωπο και η πηγή του νερού ήταν μακρυά δεν θα πηγαίναμε εμείς οι υγιείς να φέρουμε νερό; Δεν θα κοπιάσουμε για τον άνθρωπο μας; Αυτή είναι και η αξία της συμμετοχής στα Ψυχοσάββατα αλλά και σε κάθε πράξη μας υπέρ αναπαύσεως..Μια στιγμή δροσιάς στις ψυχές που αυτή την στιγμή, άλλες προγεύονται τα του Παραδείσου και άλλες τα της Κολάσεως και ιδιαιτέρως γι' αυτές τις ψυχές κάθε προσευχή είναι μια δόση ανάπαυσης.
Είναι δυσάρεστο το γεγονός έναν άνθρωπο που στην ζωή μας τον αποκαλούσαμε πατέρα, μητέρα, αδερφό/η, σύζυγο, υιό, κόρη, παππού, γιαγιά, εγγονή/ος, συγγενή και φίλο να τον ξεχνούμε αυτές τις ημέρες.
Ακόμα και ο χειρότερος των ανθρώπων αξίζει μια προσευχή για την σωτηρία της ψυχής του, αξίζει ένα μνημόσυνο και ένα τρισάγιο, δεν είμαστε εμείς που θα τον κρίνουμε, ίσως εμείς με την βοήθεια του νόμου να έχουμε αποδώσει δικαιοσύνη για τις πράξεις του στην επίγεια ζωή αλλά την τελική κρίση την έχει ο Δίκαιος Κριτής όλων μας ο Φιλεύσπλαχνος Θεός και αν δεν βοηθήσουμε ή ξεχάσουμε τους ανθρώπους μας θα κριθούμε και γι'αυτό.
Έτι δεόμεθα υπέρ αναπαύσεως της ψυχής των κεκοιμημένων δούλων του Θεού και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτοίς παν πλημμέλημα εκούσιον τε και ακούσιον.
-. Ο Ανάξιος. -