Μηνύματα ψυχής.
Μέρος Δ'
Άγγελος φανέρωσε την αγιότητα της μοναχής που οι άλλες μοναχές την σιχαίνονταν!
Σε ένα μοναστήρι έζησε μία καλόγρια, που παρίστανε την τρελλή και την δαιμονισμένη και τόσο πολύ την σιχάθηκαν οι άλλες καλόγριες, που ούτε έτρωγαν μαζί της στην κοινή τράπεζα, πράγμα, που η ίδια είχε προτιμήσει.
Περιφερόμενη λοιπόν στο μαγειρείο του μοναστηριού έκανε κάθε υπηρεσία, ήταν όπως έλεγαν, το σφουγγάρι του μοναστηριού, εφαρμόζοντας στην πράξη το ρητό της Αγ. Γραφής· «εάν κανείς μεταξύ σας νομίζει, ότι είναι σοφός σ’ αυτόν τον αιώνα, ας γίνει μωρός, για να φανεί σοφός ενώπιον του Θεού» (Α. Κορ. γ’ 18).
Αυτή αφού έδεσε ένα κουρέλι στο κεφάλι της – διότι όλες οι άλλες φορούσαν κουκούλια – υπηρετούσε έτσι στο μοναστήρι.
Αυτήν δεν την είδε καμία από τις τετρακόσιες να μασά σε όλη της την ζωή, δεν κάθισε ποτέ στο τραπέζι, δεν έφαγε ένα κομμάτι ψωμί, αλλά αφού σκούπιζε από τα τραπέζια τα ψίχουλα και ξέπλενε τις χύτρες, της αρκούσαν αυτά· δεν ακούστηκε να βρίσει ποτέ κανένα, δεν γόγγυσε, ποτέ της δεν μικρολόγησε, δεν είπε λόγια υπερήφανα, αν και την χαστούκιζαν, την έβριζαν, την καταριόντουσαν και την έφτυναν.
Εμφανίστηκε λοιπόν Άγγελος Κυρίου στον άγιο Πιτηρούμ, αναχωρητή, άνδρα δοκιμασμένης αρετής, που ασκήτευε στον Πορφυρίτη και του λέει:
– Γιατί έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτόν σου, ότι είσαι ευλαβής, και κάθεσαι σε τέτοιο φοβερό τόπο; Θέλεις να δεις μία γυναίκα, που είναι ευλαβέστερη από σένα; Πήγαινε στο γυναικείο μοναστήρι των Ταβεννησιωτών και εκεί θα συναντήσεις κάποια, που έχει στέμμα στο κεφάλι της· αυτή είναι πολύ καλύτερη από σένα.
Διότι ουδέποτε απομάκρυνε την καρδιά της από τον Θεό, αν και αγωνίζεται μέσα σε τόσο πλήθος που την κοροϊδεύει· συ όμως ενώ κάθεσαι εδώ περιπλανιέσαι, με τη σκέψη σου, στις πόλεις.
Και αυτός, που ποτέ δεν βγήκε από την σκήτη του, πήγε μέχρι εκείνο το μοναστήρι και παρακαλεί να του επιτρέψουν να μπει στο γυναικείο μοναστήρι. Του επέτρεψαν να μπει, επειδή ήταν ξακουστός και γέρων.
Αφού μπήκε ζήτησε να δει όλες τις μοναχές. Εκείνη όμως δεν εμφανιζόταν. Στο τέλος λέει προς αυτές:
– Να μου τις φέρετε όλες, διότι λείπει άλλη μία.
Του απαντούν:
– Έχουμε ακόμη μίαν σαλή, μέσα στο μαγειρείο – έτσι με την λέξη σαλή ονομάζουν αυτές, που πάσχουν από δαιμόνιο.
– Να μου την φέρετε και εκείνη· αφήστε να την δω.
Πήγαν να την φωνάξουν αυτή όμως δεν υπάκουσε, διότι ίσως να αντιλήφθηκε την υπόθεση ή και να το πληροφορήθηκε με αποκάλυψη Θεού. Την σύρουν (τότε) βιαίως και της λένε:
– Ο άγιος Πιτηρούμ θέλει να σε δει. Διότι ήταν ονομαστός ο Άγιος.
Μόλις λοιπόν ήλθε αυτή πρόσεξε ο άγιος Πιτηρούμ το κουρέλι, που είχε στο μέτωπό της, και αφού έπεσε στα πόδια της, της λέει:
– Ευλόγησέ με.
Και εκείνη ομοίως έπεσε στα πόδια του λέγοντας προς αυτόν:
– Συ να με ευλογήσεις, Κύριε.
Οι άλλες τα έχασαν και λένε προς αυτόν:
– Αββά (πάτερ) μην εξευτελίζεσαι· είναι τρελλή.
Απαντά τότε σε όλες αυτές ο Πιτηρούμ:
– Σεις είσθε τρελλές· διότι αυτή είναι αμμάς και δική μου και δική σας – (με την λέξη αμμάς ονομάζουν τις πνευματικές μητέρες) – και εύχομαι να βρεθώ άξιός της κατά την ημέρα της κρίσεως».
Μόλις άκουσαν αυτά, έπεσαν στα πόδια του και εξομολογείτο κάθε μία και διαφορετικό τρόπο προσβολής της προσποιούμενης την σαλή· άλλη ότι έχυσε επάνω της το απόπλυμα του πιάτου· άλλη ότι την γρονθοκόπησε· άλλη, ότι της μελάνιασε την μύτη· και όλες, γενικά ανέφεραν διάφορες προσβολές εις βάρος της.
Αφού λοιπόν ο Πιτηρούμ προσευχήθηκε γι’ αυτές αναχώρησε. Και μετά από λίγες ημέρες εκείνη, επειδή δεν υπέφερε την τιμή και την δόξα των αδελφών, και στενοχωρείτο από τις απολογίες τους, έφυγε από το μοναστήρι· και πού πήγε, ή πού τρύπωσε, ή πώς πέθανε, κανείς δεν έμαθε.
Μία πλούσια κυρία ρώτησε: “ Πόσo κάνουν τα αυγά; ”
Ο γέρος πωλητής απάντησε: “ 30 λεπτά το ένα αυγό, κυρία ”
Του είπε: “ Θα πάρω 10 αυγά για 2,50 Ευρώ ή αλλιώς θα φύγω ”.
Ο γέρος πωλητής απάντησε: “ Εντάξει, πάρτε τα στην τιμή που θέλετε. Και ίσως μου φέρει γούρι η επίσκεψη σας, γιατί σήμερα δεν έχω πουλήσει ούτε ένα μέχρι τώρα. ”
Η κυρία πήρε τα αυγά και έφυγε έχοντας την αίσθηση πως κέρδισε. Έβαλε τα αυγά στο διθέσιο αυτοκίνητο της και πήγε στο απέναντι εστιατόριο με τη φίλη της. Εκεί, παρήγγειλαν ό, τι τους άρεσε.
Και παρόλο που πήραν πολλά πιάτα, έφαγαν λίγο και άφησαν τα υπόλοιπα στο τραπέζι. Στη συνέχεια, ζήτησε τον λογαριασμό. Ήταν €37,30 και έδωσε €40,00 λέγοντας στον σερβιτόρο να κρατήσει τα ρέστα.
Αυτό το περιστατικό ήταν αρκετά φυσιολογικό για τον σερβιτόρο, αλλά έδειχνε επώδυνο για τον φτωχό πωλητή αυγών που τις κοιτούσε από μακριά.
Το θέμα είναι:
Γιατί δείχνουμε πάντα την δύναμη μας όταν βλέπουμε έναν φτωχότερο άνθρωπο;
Και γιατί γινόμαστε απλόχεροι σε όσους δεν έχουν και τόσο ανάγκη την γενναιοδωρία μας;
Κάποτε διάβασα κάπου:
Ο πατέρας μου αγόραζε απλά πράγματα από φτωχούς πλανόδιους σε ακριβή τιμή παρόλο που δεν τα χρειαζόταν. Μερικές φορές μάλιστα, συνήθιζε να τους πληρώνει πολύ παραπάνω.
Με παραξένεψε αυτή η συνήθεια του και έτσι τον ρώτησα: “ Γιατί το κάνεις αυτό; “ Τότε ο πατέρας μου απάντησε:
” Παιδί μου, αυτό που κάνω είναι μια πράξη φιλανθρωπίας τυλιγμένη με αξιοπρέπεια “.
Οι δύο αυτές ιστορίες μας δείχνουν την απλότητα που πρέπει να έχουμε ως άνθρωποι στην ζωή μας έστω και αν μας λένε σαλούς ή φτωχούς έστω και αν μας λένε θρησκόληπτους γιατί θέλουμε να ζούμε μια εν Χριστώ ζωή, ας μας λένε μωρούς που θέλουμε να συγχωρούμε τον πλησίον μας, ας μας λένε αγαθούς που δεν γογγύζουμε, που δεν προσβάλλουμε, που μπορούμε να ζούμε και με τα λίγα, τα απλά, τα καθημερινά.
Μπορεί άλλοι να μας παρεξηγούν και να μας κάνουν να νιώθουμε ασήμαντοι γι' αυτούς, να νιώθουμε ένα κουρέλι αλλά για τον Θεό δεν είμαστε ένα τίποτα ή ένα κουρέλι αλλά ένα ολόχρυσο στέμμα με πολύτιμα πετράδια αυτές τις λίγες αξίες που ο Θεός μας πρόσφερε.
Αυτές οι αξίες δημιουργούν ένα υγιές οικοδόμημα κοινωνίας και μία ισότητα στον άνθρωπο.
Αυτά τα όμορφα χαρακτηριστικά τα έχουμε όλοι μέσα μας γιατί τα κληρονόμησαν οι άνθρωποι από τον Θεό και είναι αυτά που πρέπει να ξαναβρούμε γιατί δεν μένουμε έτσι απλά στο σπίτι αλλά ψάχνουμε μέσα στο σπίτι να βρούμε την πίστη μας, την ανθρωπιά μας,την δύναμη της εμπιστοσύνης, την καλοσύνη μας, την δύναμη να συγχωρέσουμε και αν αξίζουμε να βρούμε την επουράνια συγχώρεση μας. Όταν συγχωρείς τον αδελφό σου τότε συγχωρήσε και από τον Θεό σου.
Ψάχνουμε την δύναμη του Χριστού που άντεξε τα πάθη Του και την Σταύρωση Του. Με αυτήν την δύναμη έφθασε και θα φθάσουμε και εμείς αν την βρούμε στην Ανάσταση Του.
Πολλά στοιχεία προσδίδουν αυτές οι ιστορίες αλλά η αναξιότητα μου λέει πως καλύτερα να με πουν φτωχό και σαλό παρά άδικο και κενό. Καλύτερα Πέτρο παρά Ιούδα, καλύτερα τελώνη παρά Φαρισαίο.
- Ο Ανάξιος -