Μία από τις σπάνιες φωτογραφίες που έχουν σωθεί από το χωριό της Μεγάρχης Τρικάλων.
Η φωτογραφία αυτή απεικονίζει τον παλιό Ιερό Ναό της Αναλήψεως του Σωτήρος Χριστού στην Μεγάρχη και μπροστά από τον Ναό είναι τα παιδιά του σχολείου εκείνης της εποχής, σε μια επίσκεψη του Μακαριστού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών κ. Δωρόθεου όπου επίσης συνοδεία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου είναι ο μακαριστός εφημέριος π. Ηλίας Γεωργούλας, ο Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου κ. Παπαδημητρίου με την σύζυγό του Μαρία. Αριστερά της φωτογραφίας διακρίνεται η Πρεσβυτέρα Χρυσούλα του π. Ηλία.
Σημαντικό γεγονός τα πολλά παιδιά που υπήρχαν εκείνη την εποχή στο σχολείο, ειδικά σε ένα χωριό αυτό είναι πολύ μεγάλο γεγονός και δείχνει τον τρόπο σκέψεως αν θέλουμε να το θέσουμε έτσι.
Εκείνη την εποχή η έκφραση τα πολλά παιδιά είναι πλούτος σίγουρα δεν αναφέρεται στον υλικό πλούτο αλλά στις πνευματικές χαρές που προσφέρουν τα μικρά παιδιά, άσχετα με την εποχή,την οικονομική κατάσταση και τα προβληματα.
Η φωτογραφία αποδεικνύει την λάθος στροφή που έχουμε πάρει εμείς οι νεότεροι και δυστυχώς ζυγίζουμε τα πράγματα με άλλες μονάδες μέτρησης όχι αυτή της αγάπης αλλά της άνετης επιβίωσης.
Βλέπετε αυτά τα ανδρόγυνα ξέρανε να κάνουν υπομονή, ξέρανε να σβήνουν το εγώ για το εμείς, είχανε υψηλότερο στόχο την σωστή διαπαιδαγώγηση της οικογένειας στα χριστιανικά έθιμα και ήθη της εποχής,δεν τους ένοιαζε αν είχαν χρόνο για το εαυτό τους αλλά αν η οικογένεια ήταν αγαπημένη.
Εκείνη την εποχή σε ένα σπίτι ζούσανε δύο και τρείς οικογένειες μαζί. Πεθερικά αδέλφια, κουνιάδες και κουνιάδοι, γαμπροί και νύφες, μαζί με τα παιδιά τους. Τους ένοιαζε να υπάρχει ομόνοια μεταξύ τους και όχι διχασμός. Μη νομίζουμε ότι δεν είχαν προβλήματα, πάντοτε υπήρχαν αλλά αντί να τα συζητάνε στους ψυχιάτρους και στους δήθεν φίλους στο facebook αυτοί τα αντιμετώπιζαν με συζήτηση και δίνανε τέλος.
Στην σημερινή εποχή ένα τέτοιο σενάριο ξέρετε τι γίνεται ; Επιτυχία σήριαλ στην τηλεόραση σαν τις Άγριες Μέλισσες, αλλά στην ζωή πολύ σπάνιο φαινόμενο.
Πρέπει να αναρωτηθούμε αν είχαμε σήμερα τις κακουχίες εκείνης της εποχής, τις αρρώστιες,την ασιτία,τα πληθινα σπίτια και την σκιά του πολέμου, εμείς τι θα κάναμε;
Σε μια εποχή που οι ανέσεις είναι περισσότερες,σε μια εποχή που ακόμα υπερηφανευομαστε ( και πολύ καλά κάνουμε τιμή μας και καμάρι μας )το πώς πάλεψαν οι γονείς μας για να μας μεγαλώσουν,σε μια εποχή ειρήνης και εξέλιξης.
Γιατί φοβόμαστε ; Γιατί δειλιαζουμε; Γιατί αποπροσανατολιζομαστε ;
Μάλλον γιατί δεν πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι δίπλα μας ή μάλλον γιατί πιστεύουμε ότι τον Θεό τον έχουμε διώξει από δίπλα μας.
Αλλά επιτρέψτε μας να πούμε ότι ο Θεός είναι πάντοτε δίπλα μας κάθε στιγμή που εμείς τον ζητάμε αληθινά.
Παλιές φωτογραφίες, αληθινά γεγονότα, δύσκολα συμπεράσματα.