Εἰλικρινὴς φίλος εἶναι ἐκεῖνος πού, στὴν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ, συμμερίζεται τὶς θλίψεις, τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς συμφορὲς πού φέρνει ἡ κάθε περίσταση στὸν πλησίον, σὰν νὰ εἶναι δικές του, μὲ τρόπο ἀθόρυβο καὶ εἰρηνικό. (Ἁγίου Μαξίμου)
Στὴν Παλαιστίνη ὑπάρχουν δύο λίμνες, ἡ λίμνη τῆς Γαλιλαίας καὶ ἡ Νεκρὰ Θάλασσα. Τὸ κοινὸ χαρακτηριστικό τους εἶναι ὅτι δέχονται καὶ οἱ δύο τά νερὰ τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνη. Ἀλλὰ ἡ Γαλιλαία δέχεται τὰ νερὰ καὶ τὰ ἀφήνει νὰ φύγουν πρὸς τὸ Νότο. Ἡ Νεκρὰ Θάλασσα δέχεται τὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη καὶ τὰ κρατάει γιὰ τὸν ἑαυτό της. Στὴ Γαλιλαία ὑπάρχει ὑπέροχη ζωὴ μέσα στὴν λίμνη καὶ γύρω ἀπὸ αὐτήν.
Στὴ Νεκρὰ δὲν ὑπάρχει ἴχνος ζωῆς. Ἡ Νεκρὰ Θάλασσα δείχνει συμβολικὰ τί συμβαίνει ὅταν κάποιος κρατάει πράγματα γιὰ τὸν ἑαυτό του. Νὰ δέχεσαι καὶ νὰ προσφέρεις. Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικὸ γιὰ νὰ ἔχεις πληρότητα ζωῆς. (Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας Ἀναστασίου)
Οἱ ψυχὲς οἱ πεπονημένες, οἱ ταλαιπωρημένες, ποὺ ταλαιπωροῦνται ἀπὸ τὰ πάθη τους, αὐτὲς κερδίζουν πολὺ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ. Κάτι τέτοιοι γίνονται ἅγιοι καὶ πολλὲς φορὲς ἐμεῖς τοὺς κατηγοροῦμε. (Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου)
Ἡ ζωὴ χωρὶς προσευχή, χωρὶς κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ εἶναι μόνο παρατεινόμενο γιὰ χρόνια ταξίδι πρὸς τὸ ἀναπόφευκτο τέλος, ἀργὸς θάνατος, «ζωὴ νεκρωμένη», ὅπως ἐκφράζεται ὁ ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος. Ζοῦμε τόσο, ὅσο ἐπικοινωνοῦμε μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἡ κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ συμβαίνει μέσω τῆς προσευχῆς. (Μητροπολίτου Ἰλαρίωνα Ἀλφέγιεφ)
Σκοπὸς τῆς ζωῆς εἶναι νὰ φανεῖς ἄξιος τῆς Ἀγάπης ποὺ σὲ γέννησε. Νὰ γίνει ὁ λόγος καὶ ἡ παρουσία σου, τροφὴ φαγώσιμη καὶ ποτὸ πόσιμο γιὰ νὰ ζήσει ὁ ἄλλος. Νὰ ζήσει τελικὰ ὁ ἀληθινὸς ἑαυτός σου. (Ἀρχιμανδρίτου Βασιλείου Γοντικάκη)